Rosy (Baby) is geboren in Jakarta, als het jongste kind van de muzikale familie Pereira. In februari 1960 kwam de familie Pereira naar Nederland. Rosy was toen acht jaar oud. Haar vader, Coy Pereira, was een bekende pedal / lap steel gitarist.

Meer dan 40 jaar geleden was hij lid van de legendarische ‘Kilima Hawaiians’. Verder heeft hij met verschillende andere bekende muzikanten muziek gemaakt.

In 1965 vormde Rosy en haar broer Richard de groep Objection. Vlak daarna, na het winnen van een Nederlands muziekfestival, werd ze gevraagd om als een support-act op te treden voor het concert van Pink Floyd in De Doelen in Rotterdam.

In 1968, in Rue de la Gaîte in Parijs, nam ze haar debuutsingle van Paul Mauriats ‘Serenade To Summertime’ op. Deze single was geproduceerd door José Bartell en gedirigeerd bij Jean-Claude Petit. De B-side van de single, ‘Can’t You See’, is erg in trek bij Freakbeat en Northern Soul verzamelaars. De single komt ook voor in verschillende artiestencompilaties, zoals ‘Waiting For A Break In the Clouds’, zeldzame soulful pop-sites en groovy psych-muziek van 1968 tot 1973. Buiten deze singles heeft ze nog twee meer nummers uitgebracht als Babe Pereira in samenwerking met José Bartell en Jean-Claude Petit: in 1969 ‘Someone, Somewhere’ bw ‘Paperboy’ en in 1971 het nummer ‘If You Believe In Love’ bw ‘Try’ in 1971.

De beroemde dirigent Francis Bay van BRT Television nodigde Rosy uit als een gastzangeres, samen met G. Vincent Edwards. Het was een grote eer om een nummer van Shirley Basey te zingen met zo’n fantastisch orkest!

Tijdens dezelfde periode trad ze vaak op voor Nederlandse radiouitzendingen, samen met de dirigent Charlie Nederpelt en zijn Vara’s Dansorkest.

In 1972 was Rosy één van de acteurs in de musical “Les dernier jour d’Isaac” (The Last Days of Isaac) in het Théâtre Royal de la Monnaie (Muntschouwburg) in Brussel. De musical werd later verfilmd voor de RTB/BRT.

In 1975 vormde Rosy een duo, genaamd Rosy & Andres. Ze hadden een top-tien hit in 1976 met ‘My Love’, welke de tweede plek op de Nederlandse (en verschillende andere Europese landen) top-100 bereikte. Het eerste album, My Love, behaalde de Goud-status in 9 weken. Meer succesvolle hits volgde, zoals ’Sausalito’ (1977, Alarmschijf), ‘I was Born To Love’ (1978), ‘Sing Me Another Love Song’ en ‘Terang Bulan’. Een speciale KRO Kiesschijf was ‘Loves No More Memory’.

Na de breuk van Rosy & Andres in 1979, bracht ze solo haar single uit ‘It’s Okay For Me”, geproduceerd door Peter Schön en Ger Loogman.

In 1982 besloot ze zich helemaal te wijden aan het moederschap. Rosy Pereira heeft twee kinderen (Shakira & Romano) en vier kleinkinderen (Amisa, Owen, Levin en Leylani)

In 2020 werd Rosy Pereira uitgenodigd voor deelname aan The Voice Senior; ze werd finaliste van The Voice Senior 2020.

Het was liefde op het eerste gezicht toen ze tijdens een optreden op een Bluesfestival bassman Peter ten Haaft zag; Rosy en Peter trouwden in mei 2021.